Χάζλιτ, Ουίλιαμ

(Hazlitt, Μέντστον, Κεντ 1778 – Λονδίνο 1830). Άγγλος κριτικός και δοκιμιογράφος. Νεότατος ακόμα γνώρισε τον Κόλεριτζ, τον Ουέρντζουερθ και τον Τσαρλς Λαμπ, για τους οποίους έγραψε αργότερα στο Πνεύμα της εποχής (1825). Με Τα πρόσωπα των έργων του Σαίξπηρ (1817), εγκαινίασε την ψυχολογική ανάλυση του ήρωα του έργου, που χαρακτηρίζει τη ρομαντική κριτική. Το 1819 κυκλοφόρησε τις Διαλέξεις στους Άγγλους κωμωδιογράφους και το επόμενο έτος τις Διαλέξεις για τη θεατρική λογοτεχνία της ελισαβετιανής εποχής, που συνεχίζουν, ύστερα από τα έργα του Λαμπ, τη μελέτη της ελισαβετιανής περιόδου. To Libres Amoris (1823) είναι η ιστορία ενός σφοδρού ερωτικού αισθήματός του. Οι μελέτες του, που συγκεντρώθηκαν στις συλλογές Στρογγυλή Τράπεζα (1817), Συζητήσεις στο τραπέζι (1821-22) και Ο ειλικρινής ομιλητής (1826) είναι διαποτισμένες από τη ρομαντική αναπόληση του παρελθόντος και γραμμένες σε κομψή καθαρή γλώσσα.